- wybić
- 1. Ktoś wybił, coś wybiło kogoś z rytmu «ktoś przerwał, coś przerwało komuś jakąś czynność, powodując jego dekoncentrację»: Szkoda, szkoda, że trwała tak długo ta zmiana, przekonamy się zresztą za chwilę, za kilkadziesiąt sekund, czy nie wybiła ona Legionistów z rytmu, bo rzeczywiście ostatnie minuty to było wreszcie przyspieszenie gry, no i zaczęło być niebezpiecznie pod bramką Józefa Wandzika. PR sport 1996.2. Wybić coś, kogoś komuś, sobie z głowy, posp. z(e) łba «wyperswadować coś komuś lub sobie; zrezygnować z czegoś, odstąpić od jakiegoś zamiaru»: Nigdy się na to nie zgodzę. Nigdy. Wybijcie to sobie z głowy – rzekła gniewnie. W. Myśliwski, Sad. Decyzja ojca była stanowcza: Albo wybijesz sobie chłopca z głowy i będziesz dalej się uczyć, albo koniec z nauką i wychodź za mąż – powiedział. KiŻ 10/1954.3. Wybić kogoś ze snu «sprawić, że ktoś nie może na nowo zasnąć»: Rozmyślania na te tematy wybiły go ze snu. Przewracał się z boku na bok, palił papierosy jeden po drugim i wreszcie zapalił światło. T. Dołęga-Mostowicz, Kariera.4. Wybiła czyjaś godzina «nadszedł czas, kiedy ktoś przejmuje inicjatywę, ma decydujący głos»: No, ale przede wszystkim zostaliśmy zakwalifikowani do konkursu, i to w jak efektownym stylu! – Rozpierała mnie radość i mocne poczucie, że oto moja godzina nareszcie wybiła. A. Libera, Madame.5. Wybiła czyjaś (ostatnia) godzina «nadeszła chwila czyjejś śmierci»: Królowa Izebel zrozumiała, że wybiła jej ostatnia godzina. Postanowiwszy godnie przygotować się na śmierć, uszminkowała sobie twarz i utrefiła włosy, a potem stanęła dumnie w oknie pałacu. Z. Kosidowski, Opowieści.6. Wybiła godzina czegoś «nadeszła chwila, kiedy coś ma się wydarzyć»: (...) ogłoszono Manifest Rządu Narodowego: „Polacy! Godzina powstania wybiła – cała rozszarpana Polska dźwiga się i zrasta (...). Jest nas dwadzieścia milionów, powstańmy razem jak mąż jeden, a potęgi naszej żadna nie przemoże siła”. A. Dybkowska, J. Żaryn, M. Żaryn, Dzieje. Ale godzina prawdy wybiła i dziś wiadomo, że za tę premię dla socjalizmu wyrósł nam garb długów, który będziemy musieli spłacać przez całe pokolenie. Kultura P 400-401/1981.Wybić (co) do nogi, w pień zob. noga 32.Wybić klin klinem zob. klin 2.
Słownik frazeologiczny . 2013.